ادله امامت حضرت عسكرى عليه السّلام همان طريقه اعتبار و تواتر است كه در ابواب امامت پدران و اجداد آن جناب مفصلا تشريح گرديد، و اينك نصوص مربوطه به امامت آن بزرگوار ذيلا ذكر مىشود:
على بن عمر نوفلى گويد: در خدمت ابو الحسن هادى عليه السّلام بودم كه ناگهان فرزندش محمّد در صحن حياط نمودار گرديد، عرض كردم قربانت گردم امام بعد از شما اين است؟ فرمود: نه بعد از من فرزندم حسن امام شما خواهد بود.
عبد اللَّه بن محمد اصفهانى گويد: حضرت هادى عليه السّلام فرمود: امام بعد از من كسى است كه بر من نماز بخواند، راوى گويد: ما تا اين هنگام ابو محمد را نمىشناختيم، پس از اينكه حضرت هادى از دنيا رفتند ابو محمّد آمد و بر وى نماز خواند
عبد اللَّه بن مروان انبارى گويد: من در هنگام وفات ابو جعفر محمّد بن على عليهما السّلام حضور داشتم، در اين هنگام ابو الحسن پيش آمد و كرسى براى آن جناب گذاشتند و روى آن جلوس كرد و اهل بيتش هم پيرامون وى را گرفتند، پسرش ابو محمد هم در آن جا حاضر بود، پس از اينكه از جريان غسل و كفن پدرش فارغ شد روى خود را بطرف ابو محمد كرد و فرمود: اى پسرك من! براى خداوند شكرگزارى كن براى اين امر تازه كه به شما داده است.
على بن مهزيار گويد: به حضرت ابو الحسن عرض كردم: اگر خدا نكرده براى شما پيش آمدى شود امر امامت در اختيار كه خواهد بود؟ فرمود: امامت بعد از من در عهده فرزند بزرگتر من خواهد بود- و مقصودش از فرزند بزرگتر حسن عليه السّلام بود
على بن عمرو عطار گويد: خدمت حضرت ابو الحسن عليه السّلام رسيدم در هنگامى كه ابو جعفر- يعنى محمّد- فرزند آن حضرت هم زنده بودند، و من گمان ميكردم وى امام است، عرض كردم: قربانت گردم كدام يك از فرزندان تو را تخصيص دهم؟
فرمود: سكوت كنيد تا دستورم در اين باره صادر گردد و بشما برسد، راوى گويد:
بعد از اين براى آن جناب نوشتم امامت بعد از شما در اختيار كيست؟ فرمود: امامت با بزرگتر از فرزندان من است، راوى گويد: ابو محمّد از جعفر بزرگتر بود.
(زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام / ترجمه إعلام الورى، متن، ص: 486)